Czekał na mnie cały rok

W zeszłym roku równo w swoje urodziny poszłam z byłym narzeczonym i przyszłą-niedoszłą teściową na jarmark. Było to zakończenie imprezy a ja znałam wszystkie te stoiska na pamięć, mimo to odkryłam nowe (ze wspaniałą starą biżuterią). Zaczęłam przymierzać kopułki i dostrzegłam tą jedyną o jasnym kamieniu, która pasowała na mój chudy palec. Zrobiło to na mnie wrażenie, ponieważ jest to praktycznie niemożliwe, żeby dostać pierścionek w rozmiarze 15 milimetrów...
Oglądałam, zachwycałam się, byłam bliska kupna aż nagle ta "przemiła" pani odciągnęła mnie od stoiska i zarządziła, że to koniec oglądania i powinnyśmy wrócić do domu. Nie buntowałam się, tylko poszłam dalej, ale pozostał jakiś niedosyt. Później żałowałam, że przez matkę narzeczonego nie zakupiłam tego okazu (po zresztą i tak naprawdę korzystnej cenie). Szukałam go na allegro, niestety bez skutku...
Aż nagle w tym roku również natrafiłam na fantastyczną panią Kasię, opowiedziałam swoją historię, znalazłam mój maleńki skarb i spędziłyśmy dużo czasu na rozmowach o starej biżuterii, którą obie się pasjonujemy. :)
Tym razem stwierdziłam, że nie odpuszczę, od razu go włożyłam na palec i nie wyobrażałam sobie odejść bez niego. Problem jest tylko jeden... Pani Kasia posiada jeszcze jeden taki sam pierścionek, w tym samym rozmiarze, tylko że z ciemnozielonym oczkiem... I bardzo mnie on kusi. ;-))

Chciałabym jeszcze dodać, że pierścionek kupiłam jako "nowy", ponieważ nie ma najmniejszych śladów użytkowania, kamień pięknie się mieni, stara właścicielka naprawdę o niego dbała a to bardzo się ceni.

Postanowiłam nosić go do mojego melczyka, który jest o kilka tonów jaśniejszy, ale zupełnie tego nie widać podczas noszenia. :)